Nou Pap, helaas kon ik de afgelopen week niet schrijven, ook niet op je verjaardag van 1 maart. Die griep was een hardnekkige, het is lang geleden dat ik zo ziek ben geweest. Wat heb ik dan toch weer een moeite met overgave. Dit vertaalt zich dan naar mijn dagelijks leven waarin ik, terwijl je me eerder zei het plan zichzelf te laten ontvouwen, ongeduldig word en forceer.
Vandaag zag ik zo’n mooi beeld van het pad dat we lopen. Soms wijst hij naar rechts om een omweg te maken maar dan wil ik persé rechtdoor, de snelste weg denk ik dan. Helaas beland ik dan in de rivier en ga kopje onder. Het woelige water grijpt me en zorgt voor een storm in me, een storm van gedachten. Was ik wel gewoon naar rechts gelopen dat was ik verderop een brug tegengekomen. En op dat pad zijn bankjes waar ik even op kan zitten om te overdenken, te contempleren. Zo loop ik niet als een idioot in die sloot. 7 zijn het er he Pap. Niet in 7 sloten tegelijk lopen. Ik zoek het op in het woordenboek: voorzichtig zijn, je niet beet laten nemen door, verstand gebruiken.

Goed ik liet me dus wel beetnemen door mijn ongeduld en liep dus in de sloot, de rivier.

Haha lieve Bon,
Zo leuk dat we je van tevoren waarschuwen en je dan gewoon wel rechtdoor gaat. Maar weet je, ook dat kopje onder gaan is goed voor je. Je voelt de beweging, je leert en je begrijpt. Ook laat het zien dat het niet gemakkelijk is om echt te volgen, om het pad van liefde te volgen maar dat je uit angst snel rechtdoor wil lopen, recht op je doel af. Loop je naar rechts, snij niet af, en vervolg je het pad. Dan kom je langs verschillende bankjes voor contemplatie. Het eerste bankje is stil worden en goed voelen wat het pad je te brengen heeft. Het vraagt je om vertrouwen te hebben, je niet te haasten maar te zijn waar je nu bent en te genieten van het nu. Je staat op en loopt door en ziet een volgend bankje. Opnieuw ga je zitten en overdenk je alle gevaren, angsten en uitdagingen die je tegen kunt komen zoals een snel stromende rivier of in jouw leven de angsten die je tegen kunt komen als je bepaalde stappen zet. Dit is een belangrijk bankje om in alle rust te zien wat de angst is, namelijk een constructie van je denken.
Als je afsnijdt overvalt angst je, zoals de snel stromende rivier die je opeens overal kan brengen, maar niet waar je naar toe zou willen.

Na dit bankje zie je plotseling een brug, die je over de rivier brengt. Je wordt gedragen, er wordt voor je gezorgd op dit magische pad. Dit pad heet het pad van liefde en vertrouwen en brengt je precies wat je nodig hebt om bij je doel te komen. Ook tijdens die wandeling kom je langs prachtige plekken; een bos waarin je het zonlicht binnen ziet vallen, de bladeren die glanzen en dansen in dit licht, een beekje met het meest heldere water en een mos tapijt van verschillende kleuren groen dat veert onder je voeten. Plekken om uit te rusten, interessante bankjes en soms ook ontmoetingen met mensen die je sleutels geven op je pad. De sleutels van kracht, moed en liefde.
Waarom alles al van tevoren willen weten en afsnijden. Daar is toch niets aan?

Mee eens Pap, ik begrijp die rare behoefte om alles van tevoren te willen weten ook niet zo goed. Maar ja ik doe het wel. Ik merk dat ik er af en toe door wordt verleid. Dat is trouwens hetzelfde als het willen weten van je toekomst en naar een waarzegger gaan. Maar ik geef direct toe dat ik het helemaal niet zou willen weten inderdaad. Alsof je dan een soort zekerheid kunt voelen als je de toekomst zou  weten. De behoefte aan zekerheid.

Dat is wat ik al zei over angst Bon, het brengt je in gedachteconstructies, laat je dingen overhaasten en brengt je juist in een snelstromende rivier. Angst brengt je niet de volheid van het leven, van het pad en alle ontmoetingen en gebeurtenissen onderweg. Zoals je begrijpt Bon is het doel het pad zelf.
Het leuke van het pad van liefde en vertrouwen is dat het moeiteloos is, dat je merkt dat je wordt geholpen en dat je kunt genieten van wat je op dat moment tegenkomt.

Ja ik hoor je al denken Bon met de vraag: maar niet ieders pad is erg leuk. Dat klopt Bon, omdat we maar al te vaak geheel onbewust worden verleid om het pad van angst te lopen. 

Ja duidelijk Pap, wat zijn eigenlijk de 7 sloten waar we in kunnen lopen?

Dat zijn de 7 sloten van angst. Let goed op: dat zijn dus je mentale constructies, geen werkelijkheid.
De 7 sloten van angst zijn:
1.    De angst voor afscheiding: afscheiding is een mentale constructie want bestaat in werkelijkheid niet maar je kunt hem wel beleven. Afgescheidenheid geeft ons een gevoel van eenzaamheid, niet verbonden zijn en er niet toe doen. We voelen ons, doordat we naar de aarde zijn gekomen en niet meer weten wat onze bron is, afgescheiden. We zijn in wezen afgescheiden door onwetendheid. Door de illusie van afgescheidenheid voelen we in vele lagen van ons bestaan tekorten en voelen we onszelf vaak tekort schieten.
2.    De angst voor afwijzing: door de angst van afgescheidenheid zijn we bang voor de eventuele afwijzing van een ander en van onszelf. Hierdoor kunnen we de diepere laag voelen van de mentale constructie van het idee dat je niet goed genoeg bent.
3.    De angst voor het onbekende: door de bovenste 2 blijven we geloven in wat ons is geleerd en zijn we bang voor dat wat we niet kennen. We willen veiligheid en verbondenheid. Dit is waardoor je zoekt naar het weten van je toekomst.
4.    De angst voor het verkeerde. Door de angst van afwijzing zijn we tevens bang om het verkeerde te doen, zeggen, voelen enz. Zelfafwijzing is het gevolg. Oeverloos kun je op 1 plek blijven om te besluiten welke weg je in moet slaan terwijl er geen verkeerde is.

Nu komen we op de interessantere angsten:
5.    De angst voor je grootsheid: door de mentale constructie dat je het verkeerd kunt doen geloven we in onze “kleinheid” en zijn we bang om te geloven in onze grootsheid, want stel je voor dat….
6.    De angst voor waarheid: stel je voor dat het waar is, dat je groots bent, dat je nooit afgescheiden bent, dat je niet kunt worden afgewezen. Maar de angst voor de waarheid is groter. De angst dat jouw zorgvuldig opgebouwde geloofssysteem niet klopt….ook al zorgt dat geloofssysteem ervoor dat je je kleiner voordoet dan je bent.
7.    De angst voor liefde: Liefde is een overweldigende kracht die je diep van binnen doet beseffen dat je jezelf al zo lang onnodig veel pijn doet. De angst voor de liefde van een ander die al jouw schaduwen licht geeft waardoor je moet zien. Liefde die groter is dan jij. Ook zijn we bang voor liefde ontstaan uit de vorige angsten omdat we niet geloven dat we dat helemaal verdienen…zonder er iets voor te moeten doen. En we zijn bang voor de liefde, want stel je voor dat je wordt afgewezen….Hier kan ik nog wel even op doorgaan maar dat doe ik een volgende keer.

Grappig Pap, ik heb enorm de neiging om het hier niet mee eens te zijn. Om het te verbeteren, mooier te maken, te veranderen. Of het wel klopt en zo…

Ja Bon, want stel je voor dat je het verkeerd hebt, dat je afgewezen wordt of dat men de woorden afwijst. 

Hihi Pap, gesnapt. Juist die van de angst voor het verkeerde leek zo niet kloppend…haha verkeerd dus. Jeetje wat stom dit haha.
Goed laatste vraag. Heb je je verjaardag daar gevierd?

Jazeker Bon, uitgebreid, met veel licht en liefde. Ik werd alleen niet 82 maar 38. Een lichaam vitaal, licht en stralend. Een geest soepel en vrij en een hart dat stroomt, creëert en aanwezig is.
Het is een douche van liefde die over je heen spoelt, een moment waarop je bedenkt wat voor pad je weer gaat creëren. 

Dus dat pad wat ik loop, zowel mijn liefdes- als angst pad, maak ik zelf?

Ja Bon en je kunt hem iedere dag bijstellen. 

Fijn Pap, en dank voor je prachtige inspiraties op mijn pad.