Zo pap, ik had even pauze en de vertalers houden het ook al niet bij ;).
Ik heb wel een vraagje. Ik merk dat ik stelliger word in het willen kiezen voor liefde en vertrouwen, maar dat ik op verschillende dingen op dit gebied getest. De angst van iemand anders, de zorgen over 1 van mijn kinderen en angst over de toekomst via de media.

Ha Bon, dat is een constatering, geen vraag. Maar ik ben blij dat je het constateert. Ja soms zal je stevig moeten zijn in je keuze voor liefde en vertrouwen alhoewel er vele verleidingen zijn om je hiervan af te houden. Via het woord, gevoel en daden. Toch mag je bij je gedicht blijven, ik blijf geloven. Niets mis mee. Wel is het van belang om dit met een liefdevolle stevigheid te doen en niet in strijdt. Ik herken het wel, want als iemand voor mijn voeten liep dan werd ik ook vervelend, ook al was het voor een hoger doel.
Jouw les is ook om het liefdevol te blijven doen, vooral voor jezelf en naar jezelf. Ja je kunt de gedachten hebben, laat iedereen maar kletsen, ik volg mijn eigen pad. Maar blijf jezelf niet pijnigen over hoe je het anders had moeten, kunnen doen. Want dan wordt je toch stiekem het pad van angst opgetrokken.

Haha ja, twijfel brengt je ook op dat pad. Ook bijzonder Pap hoe het is gegaan met Nout. Ik maakte me zorgen dat hij meeging met die uitwisseling naar China en jij vertelde me dat alles zou veranderen door China. Nou komt hij daar aan en krijgt direct weer heftige problemen met zijn lichaam met als gevolg het gevoel van heimwee. Ik vroeg me de laatste 5 dagen af of het allemaal wel klopt wat je me vertelt omdat het zo’n hel werd voor hem. En gisteren besloot hij zijn denken te veranderen en doet nu weer mee. Best wel een soort inwijdingsritueel.

Ja Bon, je ziet hoe flinterdun vertrouwen kan zijn. Ik zei je niet dat hij het top zou hebben,  ik zei wel dat er veel zou veranderen en jongens van zijn leeftijd hebben deze oude inwijdingsrituelen nodig. Ze zullen het opeens helemaal zelf moeten redden en ontdekken dat hun denken ze in de hemel of de hel kan brengen. En dat heeft hij nu ervaren. Een mooie stap in bewustwording en kracht. Het zijn deze momenten waarop de mens weer kort beseft wat een kracht tot creëren ze hebben.
In deze moderne tijd krijgen kinderen hele andere inwijdingsmomenten dan vroeger.
Het blijft wel een feit, dat je door je uitdagingen je eigen licht en kracht gaat ontdekken. Hoe zou je hem anders ontdekken?

Ja Pap, begrijp ik.

Zoals je moeder zo mooi opmerkt: “Niemand heeft je beloofd dat het leuk zou worden op aarde”. Echter, ben je in staat om op aarde je vertrouwen, liefde en licht te bewaren op de donkerste momenten, dan zal je de kracht van je eigen licht pas echt ervaren.

En waarom moeten we dit ook al weer leren, Pap?

Omdat het er is, omdat je dit creëert, omdat je van licht pas echt bewust wordt als het donker is, omdat je een vrije keuze hebt in bestaan en creatie, omdat je door het lichaam heen je ziel mag gaan ervaren en omdat je dan wakker wordt uit de droom.

Hihi, daar moet ik gewoon van gaan giechelen. Zo fijn, het gevoel dat voortkomt uit deze woorden. Liefdevol, oordeel-loos en speels. Al snap ik het met mijn denken niet allemaal, mijn hart maakt dat vreugdesprongetje.

Dag Bon
​Dag Pap.

Hieronder het gedicht Ik blijf geloven:

Ik blijf geloven

Ik blijf geloven in sprookjes, ook al vind je dat kinderlijk.

Ik blijf geloven in de ongeziene wereld, ook al vind je me een zwever.

Ik blijf geloven in het goede van de mens en deze wereld, ook al zie jij alleen het lijden om ons heen.

Ik blijf vertrouwen op dat we worden geleid, ook al denk je dat alles je maar overkomt.

Ik blijf geloven op de goddelijke orde in ons leven, ook al doet iets pijn en vind jij dat onrechtvaardig.

Ik blijf opstaan na iedere klap, ziekte of trieste gebeurtenis omdat ik geloof dat de Liefde me weer omhoog helpt, ook al blijf jij regelmatig liggen omdat je gelooft dat niemand je helpt.

Ik blijf geloven in die onvoorwaardelijke liefde, ook al heeft je geliefde je verlaten.

Ik blijf geloven dat de mens coöperatief en liefde is ook al wijs je me vaak genoeg op het tegendeel.

Ik blijf geloven in die magische wereld om ons heen ook al zien jouw fysieke ogen dat niet.

Ik blijf geloven in mijn gidsen en engelen die me inzichten influisteren ook al luister jij naar het nieuws.

Ik blijf me verbinden met mijn ziel ook al denk jij dat je het denken bent.

Ik blijf geloven in het leven na de dood ook al houdt het voor jou op na de dood.

Ik blijf geloven dat ik een Godin ben, vergeten wie ik ben ook al geloof jij dat je een incompetent machteloos mens bent.

Ik blijf namelijk voor de rest van mijn eeuwige leven geloven in Liefde en niets, niemand en zeker de angst niet kan me tegenhouden.

En dan heb ik nog 1 vraag voor jou?
​
Wie leeft hier dan leuker, jij of ik?

Bonnie2015