Op 28 juli 2015 gaat mijn vader zachtjes en plotseling over naar de ongeziene wereld. Hij gaat terug naar huis, naar zijn Schepper. Hij ligt op zijn bed en mijn moeder vertelt hem dat er geen schuld is in het hiernamaals. Op dat moment vouwt hij zijn handen en zegt: “Dat is fijn om te weten”. Sluit zijn ogen en gaat naar Huis!
1 oktober
Ha Pap,
Ja, ik ben er eindelijk. Ik voel je al vanaf gisteravond en weet dat je weer wat te zeggen heb. Nou kom maar door Pap.
“Allereerst Bon, alle hulde hoe mooi het deze week gaat hier in de bergen. Ben ik natuurlijk nooit lijfelijk bij geweest maar ik geniet enorm van wat je neerzet. Je bent een prachtig instrument en ook jouw poorten worden steeds schoner om zo maar te zeggen. Ja daarmee bedoel ik ook het gezonde eten. Toch het vegetarische Bon, het is echt zo. Je weet het en voelt het ook al jaren in je lichaam. Het verhoogt de trilling in je lichaam en, zoals je zelf al mooi zei deze week, daardoor wordt het rustiger in je hoofd.”
“En alles draait dan om liefdevolle discipline. We zijn verrukt hoeveel mensen zich bewust worden van onze aanwezigheid. Het is ook echt wel fijn hoor voor ons, overledenen, om jullie weer een beetje te helpen. Soms komen problemen in je leven namelijk gewoon door je keuzes op aarde. Desalniettemin willen wij je dan graag helpen om dat stukje los te laten of terug te geven aan ons. Eigenlijk zijn we nu aan deze kant als ouder veel meer in staat jullie ouder te zijn omdat we eindelijk meer weten. Op aarde is het vaak andersom en zijn de jonge kinderen een stuk wijzer, omdat ze nog een lijntje hebben met Thuis.
Nu kan ik veel meer de ouder zijn die bedoeld was, dus velen van ons hebben de wens jullie dat te laten ervaren en voelen. En zo wordt onze vader, en natuurlijk onze moeder, gezien in een veel groter concept.”
Interessant pap, dit onderwerp had ik weer helemaal niet aan zien komen. Mooi hoe je mij iedere keer weer verrast. Trouwens wat ben jij druk zeg met het inspireren van mensen…
“Ja Bon, dat is wat ik ook het liefste deed op aarde, mensen inspireren.
En inderdaad is de tijd aangebroken dat mensen hun mond mogen opendoen. We weten allemaal wat waarheid is. Door de waarheid klopt je hart, lieve mensen.
Mooi Bon, gisteravond en vandaag het belangrijke onderwerp vergeving. Hier kan het plaatsvinden op een snelle manier. 1 blik in de essentie van de ander en in die van jou en je weet….er valt niets meer te vergeven”.
Pap, ik onderbreek even. Vragen komen opeens weer op. Goed, slecht, dualiteit. Er zijn toch ook gebieden daar die minder fijn zijn, dat vertelde je toch eerder. Niet iedereen is na dit leven in totale Bliss toch, om zo maar te zeggen. Wanneer wel en wanneer niet.
“Bon, alles in de wereld van liefde is mogelijk. Zoals ik eerder zei is het uit liefde dat we allemaal eigen keuzes hebben in manifestatie. Weet je, je hebt zelf net ook weer ontdekt dat zelf mag kiezen waar jij je aandacht naar toe wilt brengen. Dus, met andere woorden, dit onderwerp ga ik niet verder uitdiepen. Het probleem blijft dat je met het beperkte bewustzijn sneller boodschappen uitlegt in angst. Aangezien er angst heerst in je.
Op het moment dat liefde de angst heeft verdreven kun je het onderwerp donker bekijken, begrijp je dat.”
Mmmmm
“Door het geheel niet te overzien, beoordeel jij het bos beneden aan de berg als donker, gevaarlijk en onheilspellend.
Weet je hoe prachtig het bos is als je boven op de berg staat.”
Oké Pap, begrijp ik. Dat is misschien ook wat ik soms moeilijk vindt in channelingen, dat er zo vaak ook waarschuwingen worden gegeven waardoor angst ontstaat.
“Bon, zoals wij je al eerder hebben verteld is er geen enkele behoefte van deze kant om dat te doen, omdat het al snel verkeerd uitgelegd kan worden waardoor je soms verder van huis bent. Liefde is namelijk je thuis.”
Ah mooi Pap deze. Wat kan ik toch blij worden van die briljante zinnen die je soms maakt. Ik merk ook dat we volgens mij weer heerlijk van de hak op de tak springen en je vaak ook antwoorden geeft op wat ik denk of wat er net heeft gespeeld.
“Ja Bon, je vraag over vergeving en waar jullie het over hadden. Ik volg alles hoor op het moment en ook wanneer je het verkeerd zegt. Fijn dat je vaker je mond houdt om te horen ;)”
Jaja fijn Pap, maar wie hoor ik dan ? Jou of Tinto?
“Alles wat nodig is Bon, vorm maakt op dat moment niet uit, leidt zelfs af.
Vergeving is moeilijk op aarde, omdat we de herinneringen opslaan in het lichaam. Daar ben je dus vanaf als je hier bent. Geen herinneringen die emoties in het lichaam veroorzaken. Deze herinneringen zetten zich in materie vast, je voelt ze zich dus in je lichaam herhalen.
Ik ben voor opschrijven, dat is altijd al mijn redding geweest in het leven. Het heeft me op heel veel ongemakkelijke plekken en gebeurtenissen heil gegeven en is altijd mijn weg geweest naar de verbinding met mijn Schepper.
Ja hoorde je goed. Ik zei mijn Schepper omdat het in mij is, of ik ben het…
De Schepper in je is in staat om alles te vergeven. Het lichaam heeft daar wat meer moeite mee. Dus als Schepper in je lichaam kun je zacht en heilzaam zijn, en dan is het lichaam ook in staat zachter te worden en te transformeren.
De Schepper in je heeft jou ook niets te vergeven….Dat ontdek je op het moment dat je ziet dat je de Schepper bent. Haha”
Ja, maar helaas scheppen we ook veel lijden.
“Ja dat klopt Bon, dat doen we”.
Aha dat was het?
“Ja dat is het. En niet anders, al denk je er iets anders over. Ook dat mag”.
Grappig Pap.
“Lieve Bon, heerlijk het schrijven he. Belangrijk en dank je dat je dat blijft doen. Ook nu. Ja ik weet het discipline, maar ook de noodzaak van ons om je iedere keer weer wat verduidelijking te geven. Zo is het goed”.
Dank je Pap.
6 Oktober
“Zo Bon,
Fijn dat je er weer even tijd voor maakt. Zoals je weet, en zelf ook vertelt, bestaat alles uit trilling. Het is belangrijk dat iedereen zich hiervan bewust wordt, en blijft. Vooral van wat trilling met je doet. Het stuurt je gedachten, gevoelens en fysieke lichaam. Vandaar dat het goed is om te weten welke trilling er in je lichaam komt en welke je uitzendt.
En vooral om hiervan bewust te blijven, iedere dag. In de onbewuste geest zitten veel lage trillingen, welke heftige gevoelens en gedachten kunnen opwekken, wat een direct gevolg heeft op je lichaam en omgeving.Dit is niet nieuw voor je, maar we zien dat het iedere dag ook weer wordt vergeten. Trillingen zitten in eten, praten, muziek, afbeeldingen, wat je leest , denkt en met wie en waar je je bevindt.
Alles heeft een direct effect op je binnen en buitenwereld. Zo ben je dus ook beïnvloedbaar door de trillingen van andere mensen.Op dit moment zijn er weer golven van lage trillingen in de lucht, angsten om zo maar te zeggen. Ze hangen in de lucht en verspreiden zich door de lucht van mens naar mens. Let je niet op, dan kun je zo maar besmet worden met angst. Ja, ik zeg besmet, omdat het vaak onbewust invloed op je heeft en het zich pas later als een griep manifesteert. De bacterie kwam in het lichaam en verspreidt zich, met alle gevolgen van dien. Dit vraagt om aandacht en zorg om de bacterie weer te verwijderen, soms moet je gewoon uitzieken. Veel liefde zal je dan heel goed doen.”
Ja Pap, dit ken ik, het probleem ligt inderdaad in het feit dat we het zo snel weer vergeten. Die bewuste staat verdwijnt vaak zo snel weer. Dan draai ik op een automatische piloot. Wat ik overigens soms heel irritant vindt. En dan heeft het bacterie de kans om zich te nestelen in mijn gedachten, gevoelens en lichaam.
“Begrijpelijk Bon en volledig herkenbaar. Ik geloof dat de momenten dat ik schreef met de Schepper de meest heldere en bewuste momenten zijn geweest. Maar zelfs dan kon het virus angst soms de overhand nemen. Ja, we weten het allemaal en toch….”
Pap, heb je dat daar dan nog, die onbewuste staat?
“Ja Bon, die is er, maar niet waar ik nu ben. Alles wat bij jullie aanwezig is, is ook hier alleen hier weet je dat, wanneer je in hogere trillingen van liefde en dankbaarheid komt, de onbewuste staat geen voet meer aan de grond krijgt. Liefde is ook hier weer het meest belangrijke middel om in bewuste staat te blijven. Bewust worden en zijn van de liefde in je.
Hoe meer je er aan denkt, hoe meer lichtcellen je aanmaakt in het lichaam die direct hun licht brengen op eventuele angstvirussen.
Ik ben op dit moment niet in een staat waar angst heerst omdat de liefde hier zo groot is. Maar dat het bestaat mag duidelijk zijn. Kijk naar onze planeet aarde.
“Oh ja Pap, even nieuwsgierig, kun jij de aarde dan zien zoals vanuit een ruimteschip, zoals je wel eens kan zien op de plaatjes.
“Ja en ook dat bracht me een groot gevoel van liefde en ontzag. De aarde is zo klein in het grotere geheel, maar zo belangrijk. Net zoals wij dat allemaal zijn. Er gebeurt zo veel op de aarde, net als in jou waarin vele werelden zich tegelijkertijd kunnen afspelen. Magnifiek schouwspel. Om je er vele uren mee te verheugen.
Om de grootsheid in al haar facetten te leren kennen, zoals in de grootsheid van het heelal tot aan de diepte in de kleine planeet aarde, is ongelofelijk. En dan de werelden die zich in je ziel afspelen, en dat ook nog tegelijkertijd, het is meer dan ik soms kan bevatten. Mijn hart spat dan bijna uit elkaar van verwondering.
Soms voelt het ook als één grote speeltuin.
“Ok Pap, wat kunnen wij bijdragen aan het meer bewust worden van welke trilling erin en er uit gaat.
Oh Pap, sorry, ik loop te rommelen. Ben mega afgeleid, waardoor ik zelfs stop met schrijven en iets anders ga doen. Even op mijn telefoon kijken bijvoorbeeld.
“Mooi voorbeeld Bon van wat er dan met je aandacht gebeurt he?”
Ja inderdaad, ik laat me dan ook afleiden door iets waarvan ik vind dat ik nog moet doen of op moet reageren.
“Goed Bon, dat is dan stap 1. Wat leidt je af en zet het uit je buurt. Telefoons, schermpjes hebben een trilling van onbewustheid.”
Sorry pap ik hou op….kan mijn aandacht er niet bij houden.
“Stap 2 Bon, ademen en ja ook die glimlach op je gezicht zetten.
Stap 3 gewoon doorgaan .
Stap 4 voel je hart, je trilling en verhoog hem door te denken aan liefde. Liefde die niets wil en niets verlangt”
Haha daar zit de crux…liefde wil of verlangt dan vaak iets.
“Liefde , vrij en zonder begrenzing in het geven. Voel je de warmte zich in je hart verspreiden.”
Ja pap mooi, ik voel het en direct voel ik dat mijn aandacht erbij komt. Ik was dus teveel in mijn hoofd en nu weer in mijn hart. Die spreuk. De langste weg die we afleggen in ons leven is van het hoofd naar het hart.
“Nee hoor zeker niet de langste, wel de belangrijkste weg. Het doolhof in je denken is een stuk langer. Het hart is slechts een adem teug van je vandaan.”
Oké pap ben er weer helemaal. Maar hoe hou ik dat dan vast.
“Je kunt iets niet vast houden. Je kunt er wel eindeloos van genieten. Geniet van de momenten van bewustzijn en ze zullen groter worden.”
Genieten Pap, dat is je antwoord?
“Haha ja Bon, niet erg bevredigend voor je denken he, maar daar ben ik ook niet voor. Wel het bevredigen van het hart. ”
Goed ga ik doen. Enorm genieten van de bewustzijnsmomenten en kijken hoe dat gaat. Dank je wel lieve Pap. Dank voor je wijsheid en je liefde.
“Dank je wel voor je toewijding Bon en jouw liefde. “
Ha lieve Pap,
Heel eventjes, ga morgen iets langer zitten op mijn verjaardag. Hoe is het met je? Mooi wat je me in de auto liet voelen toen ik zei het toch wel heel jammer te vinden dat je me niet even lichamelijk kan omhelzen.
Je zei toen: hoe vaak gebeurt het niet dat je iemand omhelst die dan niet aanwezig is. Voelt ook niet als echt warm. En toen liet je me voelen om met het hart te worden omhelst. Ben zo dankbaar dit te kunnen voelen. Ik voel ook de enorme behoefte om iedereen te vertellen hoe het moet en te leren. Ik geloof echt dat iedereen het kan of is dat niet zo?
“Ha lieve Bon, ja mooie omhelzing met het hart. Is wonderlijk hier om elkaar op die manier te omhelzen. Je voelt alles van de ander en vooral zijn of haar liefde. Dat is zo vervullend en voedend. Soms merk je dat je door een omhelzing meer liefde in je hele veld meedraagt. Soms gaat je energie er letterlijk van trillen. Wanneer je wezens ontmoet die liefde in ieder cel dragen dan ga je mee vibreren met de kleur , geluid en schoonheid van die liefde. Oh Bon, daar zitten nog zo veel lagen in. Dat is het hele proces…al die lagen van liefde en het bewustzijn van liefde.
Ja Bon, echt iedereen kan ons horen, voelen en ervaren behalve de mensen die zeggen het niet te kunnen. Ze geloven te nuchter te zijn, te rationeel, niet in staat om iets te ontvangen en ze geloven dat maar een paar dit kunnen en dat je er heel lang voor moet oefenen. “
Goed Pap, overtuig ze dan eens.
“Ja Bon, in overtuigen zit een strijdt, die gaat niet werken. In nieuwsgierigheid en openheid ligt wel de sleutel. Ontwikkel je nieuwsgierigheid en sta open voor iets nieuws. Iets wat je nog niet kent. Iets waarvan je de mogelijkheid hebt het te leren en te herinneren. Anders dan je op aarde leert, want daar moet alles verklaarbaar zijn. Het denken heeft een oordeel. Het hart staat open voor iets nieuws en de ziel weet. Dit is een communicatie die je niet altijd kunt verklaren. De communicatie is er veel vaker dan mensen denken maar ze denken dat ze het zelf verzinnen en geven er daardoor geen aandacht aan. Communicatie ontstaat en dan voel je het effect ervan in je hart. De sleutel ligt ook in het vertrouwen en de beoefening. En in de kennis van hoe of wat: de verbeeldingskracht die we allemaal als mens meekrijgen op onze reis naar de aarde.
Bon, waarom leg jij niet nou gewoon uit wat er met je gebeurt en hoe de communicatie bij jou werkt. “
19 oktober (ik werd afgeleid en ben pas 2 dagen later doorgegaan met schrijven)
Oké Pap, zal ik doen.
Als kind was ik enorm goed in het fantaseren van verhalen en in deze verhalen sprak ik ook met desbetreffende hoofdpersonen. Later kwamen ook de denkbeeldige speelvriendjes. Ik had een rijke fantasie om zo maar te zeggen. Toen ik voor het eerst naar het Arthur Findlay College in Engeland ging, mocht ik oefenen in groepen en contact maken. Ach, dacht ik, weet je wat, ik verzin gewoon een mooi verhaal. Tot mijn stomme verbazing klopte het wat ik zei, iemand vertelde me dat ik zijn vader beschreef, hoe hij er uit zag en zijn karakter.
Dagdromen vond ik dat. Het bleek dat veel van mijn dagdromen klopten. Toen kreeg ik twijfel. Verzin ik het niet, hou ik niet anderen en mezelf voor de gek? Op een gegeven moment heb ik een beslissing genomen om alles wat er in mijn brein ontstaat in eerste instantie voor waar aan te nemen om daarna er opnieuw naar te kijken en mijn onderscheidingsvermogen te gebruiken.
Nu Pap, als ik met je praat lijkt het soms alsof ik doe alsof, totdat ik nalees wat ik heb geschreven. Regelmatig denk ik: “Nou had ik daar niet zelf op kunnen komen”. Zo briljant vind ik sommige zinnen en teksten.
Interessant ook wat Tinto (mijn gids) me vertelde, dat de hersenen gedachten kunnen opvangen en dat het hart die uitzendt. Met andere woorden, hij vertelde dat er maar heel weinig gedachten echt uit mijn eigen brein komen.
Ik geloof ook Pap dat veel meer mensen de ingevingen en gedachten kunnen opvangen als ze eerst eens gingen doen alsof. Het is net alsof je dan een poort open zet.
“Helemaal mee eens Bon, alhoewel ik natuurlijk ook altijd bezig was met mijn kritische denken en op aarde moeite had om boodschappen te ontvangen in het begin. Ja oefening baart kunst. Het is het rationele brein dat er vaak tussenkomt en weer iets wil snappen en er vooral een verklaring voor wil hebben.
Het brein kan iets wat mooi en waarheid is, lelijk en onzin maken”.
“Ik zou iedereen die dit leest eens willen vragen om te gaan zitten en te schrijven. Met welke dierbare in de ongeziene wereld zou jij eens willen praten? Stel een vraag en begin te doen alsof je hem of haar hoort en ga dan, gewoon zonder na te denken, schrijven. Pas aan het eind mag je er een oordeel over geven. Het is mooi om te kijken wat je hebt opgeschreven en te voelen hoe het resoneert met je hart en met liefde.”
Pap, de boodschap blijft altijd maar terugkomen op liefde. In alle antwoorden eigenlijk. Maar vandaag hoor ik toch weer een heftig bericht over iemand die 2 kinderen al in de buik verliest. Wat is dat Pap? Waarom, vraag ik me dan direct af. Waarom die heftige zware lessen die we soms krijgen.
“Lieve Bon, ja voor diegenen op aarde is dit een vreselijk verlies. Je verwelkomt iets en je verliest het weer. Zo is alles in het leven op aarde. De ene hand staat open om te ontvangen en de andere hand laat weer los. Ik begrijp de onmacht volledig en dat wat er wordt gevoeld. Als arts heb ik met deze problematiek op aarde vaak te maken gehad. De keuzes die we als arts maken, zijn dan ook soms op leven en dood. Of te wel op aarde blijven of naar huis gaan. Vreselijk moeilijk en soms een zware last. Ik had je al verteld dat ik hier ook de zielen opvang en geboren laat worden, beide kinderen zijn goed opgevangen en weer thuis.
Het is nogal ingewikkeld om je precies te vertellen wat er is gebeurt, maar het gaat om een samenstelling van lichamelijk problematiek als ook de zielsverbindingen en afspraken met deze kinderen.
Ik weet het Bon, het is soms allemaal zo oneerlijk en je voelt dan zo machteloos in wat er gebeurt, wat we scheppen en welke keuzes we maken als ziel. Het enige wat ik je kan vertellen is dat beide kinderen hun aardse ouders heel dankbaar zijn en ze blijvend liefde zullen geven tijdens hun leven op aarde. Het mocht niet zo zijn, is niet wat de lading kan dekken, wel het is beter zo. Al klinkt dat heel raar gezien het verlies. Geef nooit de hoop op. Ze zijn hier samen.”
Pap, maar als ze nog niet eens zijn geboren dan herinneren ze zich toch alles?
“Ja Bon, maar ook hier hebben we te maken met verschillende bewustzijnslagen. De ervaringen die deze zielen nu gaan opdoen, is voor hun verdere ontwikkeling, net zoals de ervaringen die de aardse ouders opdoen. Dus deze kinderen zijn nu hier en groeien op in het gebied waar ik nu leef. Daarnaast zijn er natuurlijk weer andere bewustzijnslagen en dimensies maar daar gaat het nu niet om.”
“Veel van ons zijn met onze aandacht bij de moeder en vader van de 2 kinderen en proberen veel licht en liefde te sturen door de wolken van verdriet en onmacht heen. Tja Bon, we hebben nou eenmaal te maken met rouwprocessen in het leven. Ook dat is niet wat je op dat moment zou kiezen maar in andere bewustzijnslagen wel. En ik realiseer me direct dat dit strijdt kan oproepen. Het is groter en liefdevoller dan het allemaal lijkt. “
Weet je Pap, ik wil niemand tegen het hoofd stoten met deze berichten maar ik kan zo voelen hoe moeilijk berichten zijn over onze keuzemogelijkheden. Zeker als we in het leven de zwaarte en de donkere kant ervan ontmoeten.
“Zo is het Bon, je ontmoet allerlei ervaringen die soms heel zwaar lijken maar alles gaat voorbij. Alles Bon, ook je blijdschap, ook je verdriet, ook je onmacht, ook je gevecht en het enige wat overblijft is liefde. Dus probeer in iedere situatie dat te voelen en te voeden, voor jezelf en anderen. Alleen maar liefde. Al het andere, vooral het denken, brengt je verder er van af.”
Zeg Bon, gefeliciteerd. Je eerste verjaardag zonder mij, althans in de materie. Ik ben ongelofelijk trots op je en ja het komende jaar is werken in liefde en met liefde. Dat is je thema voor het komende jaar. Succes.
Dank je Pap, tot snel
21 oktober
Ja ik voel dat we weer door moeten, hé Pap, met schrijven en doorgeven. Jij mag beginnen. Ik heb genoeg vragen, maar het is beter als jij begint.
“Ja Bon, dank je. We zijn hier op dit moment met velen zoals je je gewaar bent. Sinds we zijn gaan schrijven hebben we heel wat zaadjes kunnen planten. Nu water en zonlicht geven dan gaat het vanzelf groeien. Daar hoeven we niets voor te doen, want net zoals de planten en dieren groeien we naar het licht. En doordat we allen groeien, groeien de aarde en al haar bewoners naar licht. Zo maken we een stukje in het oneindige heelal licht, vol groei en wijsheid om als mens en bewustzijn weer verder te scheppen. Mooi Bon hoe niets op aarde en in manifestatie echt stopt. Alles verandert en transformeert, maar niets stopt. Ook het kleinste deeltje materie stopt niet, kan niet zomaar verdwijnen, maar kan wel transformeren. Je kunt het met je ogen niet meer zien maar dat betekent niet dat het weg is. Toch vreemd he dat er dan in ons een gedachte is dat het leven eindig zou kunnen zijn. Dat komt doordat we niet verder kijken dan onze neus lang is.
En waarom kijken we niet verder dan onze neus lang is? Omdat we dat van jongs af aan leren.
De bedoeling hier van de aarde was om te leren manifesteren in al haar glorie. Dat hebben we ook gedaan en doen we ook. “
Ja Pap, maar niet op zo’n hele fijne manier.
“Omdat je niet verder kijkt dan je neus lang is heb je nooit in de gaten wat jouw scheppingskracht inhoudt en hoeveel het manifesteert. Ook dat wat verder is dan je neus lang is.”
Ja pap, de neus begrijp ik nu wel.
“Ja Bon, maar je praat ook niet meer dan je mond aankan en ziet niet meer dan je ogen kunnen zien. Beperkt beeld dus. Beperkt idee van de grootsheid van de werkelijkheid. “
De beperktheid zorgt er voor dat je een verkeerd beeld krijgt van de werkelijkheid, denk aan de berg en het bos eronder. Net zoals wanneer je een cel bent in je kleine teen en ik probeer je te vertellen dat je een onderdeel bent van een voet, een been, een heel lichaam. “Lichaam” zeg je dan: “Wat een onzin want dat kan ik niet zien”. Zo kun je het kleinste deeltje en het grotere geheel niet eens waarnemen.”
Hihi leuk Pap.
“Het probleem met de cel is dat het denkt te weten waar ze uit bestaat en waar ze bij hoort. Zo kan ze als kleine cel geloven dat ze er eigenlijk niet toe doet, waardoor ze zich ellendig voelt, met als gevolg dat de cel ziek wordt. Hierdoor kan ze de cellen om haar heen aansteken, als die zelf ook niet meer weten wie ze zijn en waarvan ze onderdeel uitmaken. Zo kan de ellende van die kleine cel en haar misvatting zich verspreiden door het hele lichaam en het lichaam ziek maken. Het kan zelfs uit elkaar vallen en wanneer dat gebeurt verandert ook de cel. De cel verschrompeld en gaat “dood”. Echter datgene wat zich zo rot voelde heeft niets meer om aan vast te houden, niets meer om zich mee te identificeren en op dat moment gaat het bewustzijn weer wakker worden en groeien. Ze is niets meer maar wat is ze nu dan wel. Een ruimte strekt zich voor haar uit. Oneindigheid, leegheid, volheid. Een gevoel van er zijn. Ze is geen cel meer….maar wat is ze dan wel?
Op het moment dat de cel de cel niet meer is, is er geen identificatie. Alles ligt weer open. En dan plotseling wordt het naar iets toegetrokken en kan het idee ontstaan dat ze water is. Ze wordt water en is onderdeel van een grote oceaan. Maar zij voelt zich echt wel als een druppel water.
En dit verhaal kan zo heel lang door gaan Bon.
Oké pap, ik weet dat hier iets achter ligt wat ik op dit moment niet grijp, haha me nog niet mee identificeer of moet ik me juist met niets meer identificeren?
“Probeer maar eens Bon, dat is nou het moeilijke van het verhaal omdat je heilig gelooft dat jij Bon bent. “
Haha, mijn hersens zijn hier aan het kraken omdat ik nog altijd houvast zoek.
“Oké terug, ik ben nu niet meer een cel maar veel groter. Ik heb ontdekt dat ik een onderdeel was van iets groters en dat alles in verbinding staat met elkaar. Het is een feest om te ontdekken dat je veel meer bent dan je dacht te zijn en dat je jezelf altijd veel kleiner houdt dan nodig. Die druppel is de oceaan en de oceaan is water, heerlijk. Wat een vrijheid.
Ik leer hier ongelofelijk veel. Ben ook heel nieuwsgierig naar de natuurkunde en de uitvindingen op de aarde. Ze zijn op sommige stukken al veel verder dan ik ooit had kunnen denken. Er is al veel meer uitgevonden dan jullie je realiseren. In energieopwekking, duurzaamheid, voedsel en lichamelijke gezondheid.
Wanneer de massa ook gaat meedenken en geloven dan kan het bewustwordingsproces opeens heel snel gaan. Het verspreid zich dan als een virus, razend snel. Alleen zijn de virussen van schaarste en macht nu ook nog in volle gang.
Toch kun je hier in de grootsheid verdwalen en kom ook ik weer terug naar een klein gedeelte om de illusie te hebben dat ik iets snap. “
Aha pap, daar is dat dus ook?
“Ja, hier ook. We hebben ergens zo’n behoefte aan houvast, maar stel je eens voor als je dat los zou laten dan zou alles 1 groot avontuur worden.”
Ja Pap, ik kan de opwinding voelen. Maar ik hou van klein houden, in het kunnen snappen bedoel ik. Volgens mij kunnen mijn hersens ook maar een klein gedeelte aan, net zoals mijn zien, horen, ruiken en praten.
“Precies Bon, en daar gaat het dus om. Je kunt gewoon geen oordeel geven over iets of wat dan ook. Daarmee denk je die druppel te zijn terwijl je het water bent….
De verwondering in het leven brengt je op nieuwe paden, nieuwe ervaringen en nieuwe verbindingen. Ze waren er altijd al, maar nu kijk je er naar omdat je er open voor staat en je doorkrijgt dat je maar een heel klein stukje kunt zien en begrijpen. In al die ervaringen ga je het grotere geheel zien. Zo kun je de cel worden van het oog, de mond of nagel. En uiteindelijk zal je begrip krijgen van het hele lichaam, het grotere geheel.”
Ahhhh nu is de cirkel rond, heerlijk dit . Dank je wel.
“Ik leer hier over scheppingen in melkwegstelsels maar ook op micro niveau. Hoe het allerkleinste deeltje is verbonden met het alles.”
Ook kijk ik naar hoe de cellen in het lichaam beïnvloed kunnen worden door het grotere geheel of door een andere cel die zich niet goed voelt. Zo gebeurt dat ook in je lichaam, in de maatschappij, over de hele wereld. Interessant he Bon?”
Ja waanzinnig! Maar nu even praktisch. Daar hou ik van. Ik kan dit wel weten en dan. Wat moet ik met deze informatie?
“Allereerst is het belangrijk om te begrijpen dat je onderdeel bent van en in verbinding staat met alles. Dat je dus ook beïnvloed kan worden als jezelf degene bent die anderen of het grotere geheel beïnvloed. Wanneer je dat beseft, zie je dat alles met elkaar te maken heeft dan kun je zelf afvragen wat jij doet als cel. Ben je ziek, voel je je niet goed? Komt dat omdat je je klein voelt en niet verbonden of wordt je beïnvloed door de cel naast je.
Wanneer je dat begrijpt kun je dus een andere keuze maken en opnieuw je aandacht brengen naar het grotere geheel waar je altijd, al weet je het niet meer, mee verbonden bent. En in die keuze wordt jij opeens de zender in plaats van de ontvanger. De keuze om licht te zenden heeft een ander effect op het geheel.
Geniet daarvan Bon, nu is het even genoeg. Je dwaalt af en bent te veel aan het denken. Lees dit maar een paar keer en ontspan.
Dank je Pap, nog 1 vraag over de dieren in de ongeziene wereld.
“Ja ik heb hier Curly en Wilco bij me. Niet altijd, omdat zij ook een bepaald pad lopen en ervaren. Het is zo mooi om te zien dat wanneer een mens liefde heeft, voor een hond bijvoorbeeld, het bewustzijn in de hond gaat groeien. Iets wat een groter bewustzijn heeft kan een ander mens of dier of elke vorm van leven optrekken naar een hoger bewustzijn, een hogere staat van ervaring.
Er zijn hier groepszielen van de dieren en er zijn al individuen en dieren die samensmelten met de energie van hun baasje. Met andere woorden weer mogelijkheden te over.
Dat je op aarde een intense band kunt opbouwen met een huisdier is bekend en dat je daar ongelofelijk veel liefde voor kan voelen is ook waar. Moeilijker wordt het al met een mens, die terugpraat, haha.
Hoe meer liefde jij kunt voelen, hoe dan ook, hoe groter jouw bron en vervulling wordt.
Oké Pap, dank je wel
De berichten kun je ook blijven volgen op Facebook. Klik hier
