Tijdens ons leven hebben we te maken met een aantal beproevingen die we tegenkomen in dit leven. Deze beproevingen zijn:
- Het kalmeren van de emoties – het water.
- Het onderscheiden van het lagere- en hogere denken – de lucht.
- De voorwaardelijke liefde transformeren naar onvoorwaardelijk liefde – het vuur.
- Het manifesteren van de ziel- de aarde.
Onze uiteindelijke uitdaging is om helemaal hier op aarde onvoorwaardelijk te leven vanuit onze ziel en niet vanuit de golven van onze emoties, of het lagere denken die je vertelt dat je niets waard bent.
Wanneer we worden geboren als prachtige ziel om onze missie hier te vervullen krijgen we van onze ouders, maatschappij, school en geloofssystemen, geheel met goede bedoelingen, een zelfbeeld als cadeau. Dit is de programmering waarin het “ikje” ontstaat. Op dat moment wordt het steeds moeilijker om met onze essentie te verbinden laat staan te herinneren dat we nog iemand anders zijn.
Wanneer we onbewust en onwetend zijn van deze essentie zijn we prooi aan het lijden, heftige gevoelens en onware gedachten. We moeten ons op een bepaalde manier gedragen en ontwikkelen. We kunnen ons geluk vinden in werk, slim zijn, een goede, baan en een spannende relatie.
En op een gegeven moment in ons leven roept de ziel: “naar huis, kom hier, we hebben een missie te vervullen”. Dan komen we in onvrede, onze relaties gaan stuk, we worden ontslagen en we worden ons gewaar van een diep gevoel van onvrede. “Ik zou toch gelukkig moeten zijn want ik heb alles waarvan ze altijd zeiden dat dit me gelukkig moest maken. Het blijkt niet helemaal op waarheid berust te zijn”.
Gevoelens worden weer voelbaar, je nare gedachten kun je niet meer onderdrukken en die pijn in je lichaam en je buik spreekt boekdelen.
Je begint je zoektocht, de emotionele achtbaan begint, illusies worden doorbroken en zachtjes ervaar je een nieuw gewonnen vrijheid. Wat is dat voor heerlijk gevoel wat ik terwijl ik helemaal stil ben kan voelen. Dat licht, die liefde, die kracht en vooral die diepe vrede.
Een nieuwe “Ik” gaat ontstaan, nieuwe voorkeuren, nieuwe vrienden, nieuwe denkwijzen, nieuwe gedragingen. De Pleaser zegt opeens: Nee. De Clown wordt stil. De Rebel wordt een zacht ei.
Wanneer je nieuwe mensen ontmoet kun je steeds meer je ziel laten zien maar bij mensen die je al je hele leven kent blijft die oude programmering aan je trekken. Je ouders, partner of kinderen kijken met argwaan naar die nieuwe kracht die in je aan het ontwikkelen is. Ze hebben je liever zoals het was.
En soms voel je je dan zo ongelofelijk eenzaam. Juist de mensen dichtbij geven je niet die erkenning van jouw opnieuw hervonden essentie, het wezen wie je bent. Het plaatje van “jij” is iets wat de ander namelijk graag van jou ziet. Niet wie je echt bent. Maar ook ik zie jou waarschijnlijk zoals ik je wil zien in plaats van zoals je bent.
Mijn nieuwe hervonden essentie is blij, zacht, liefde en gelooft in de magie. Ik weet wel dat je me anders ziet of me misschien helemaal niet ziet maar ik blijf me vast houden aan de stem van mijn ziel.
Ik heb een gedicht geschreven ook gericht naar mijn ego-stem die me maar blijft herinneren aan een programmering die ik niet meer ben.
En wanneer ik dit weer lees danst mijn ziel en zegt ‘welkom thuis’.
Ik blijf geloven in sprookjes, ook al vind je dat kinderlijk.
Ik blijf geloven in de ongeziene wereld, ook al vind je me een zwever.
Ik blijf geloven in het goede van de mens en deze wereld, ook al zie je alleen het lijden om ons heen.
Ik blijf vertrouwen op dat we worden geleid, ook al denk je dat alles je maar overkomt.
Ik blijf geloven op de goddelijke orde in ons leven, ook al doet iets pijn en vind jij het oneerlijk en een wereld vol lijden.
Ik blijf opstaan na iedere klap, ziekte of trieste gebeurtenis omdat ik geloof dat God me weer op hoog helpt, ook al blijf jij regelmatig liggen omdat je gelooft dat niemand je helpt.
Ik blijf geloven in die onvoorwaardelijke liefde, ook al heeft je geliefde je verlaten.
Ik blijf geloven dat de mens van nature coöperatief en liefde is ook al wijs je me vaak genoeg op het tegendeel.
Ik blijf geloven in die magische wereld om ons heen ook al zien jouw fysieke ogen dat niet.
Ik blijf geloven in mijn gidsen en engelen die me inzichten influisteren ook al luister jij naar het nieuws.
Ik blijf me verbinden met mijn ziel ook al denk jij dat je het denken bent.
Ik blijft me verbinden met mensen om me heen ook al denk je dat ze je allemaal gaan verlaten.
Ik blijf geloven in het leven na deze dood ook al houdt het voor jou op na de dood.
Ik blijf geloven dat ik een Godin ben, vergeten wie ik ben ook al geloof jij dat je een incompetent machteloos mens bent.
Ik blijf namelijk voor de rest van mijn eeuwige leven geloven in Liefde en niets, niemand en zeker de angst niet kan me tegenhouden.
En dan heb ik nog 1 vraag voor jou?
Wie leeft hier dan leuker, jij of ik?
Leef je leven zoals jij het wilt leven niet zoals anderen dat willen. Volg je hart want dat is het kompas van liefde. Geef jezelf die ruimte, verwondering en nieuwsgierigheid om te gaan ervaren wat jouw essentie is. Overwin de beproevingen van de mens, ontwikkel je discipline om je iedere dag weer te herinneren dat je een prachtige volmaakte ziel bent, stralend als de zon. Dan zal die zon binnenin door je programmering heen breken en zal een stralende wereld voor je open gaan.
De emoties gaan liggen als kalm water waardoor je de reflectie van de hemel kan zien. De wolken verdwijnen en een helder denken ontstaat. Je liefde wordt groter en onvoorwaardelijk en je voelt de vreugde van het manifesteren van jouw essentie.
liefs Bonnie
