“Heel goed lieve Bon, de liefde breidt zich steeds meer uit naar alle gebieden in en om me heen in alle tijden. Het leven is echt wonderbaarlijk. Zo vreemd hoe je hier weer komt en je herinneringen zich openbaren. Ook vreemd dat je alles op de aarde kunt vergeten. Echt vergeten, niet meer weten wie je bent, waar je vandaan komt en waar je naar toe gaat.
Er zijn hier gebieden die onbeschrijfelijk zijn. Alsof stromen van energie je mee nemen, door je heen gaan en je compleet vervullen.
Dat is toch wat we op de aarde zoeken en ons ook ergens diep herinneren. Die diepe verbinding en verwondering, de speelsheid en complete vervulling. Eigenlijk ben je dat alleen maar kwijt doordat je niet meer weet wie je bent. Er zijn genoeg mensen hoor, op de aarde, die dat nog wel kunnen voelen en ervaren, simpelweg omdat ze de tijd nemen om naar binnen te gaan.
Ja ik heb je vandaag weer horen praten over springen in de bron, dat is het precies.

De verwondering over verschillende gebieden, planeten, levensvormen die ik hier weer ontdek. Magistraal! Je kunt ze, al zou je het willen, niet eens verzinnen. En toch… ergens ligt het ook in jou opgeslagen.
Tegelijkertijd ben ik bij jullie, alsof ik op meerdere plekken tegelijkertijd aanwezig ben.

Wat een bijzonder verhaal he van die man, Edwin, die over je droomde.
Hieronder wat hij heeft beleefd:

Lieve Bonnie, ik zou bij deze willen delen wat er met mij gebeurd is na het lezen van je mooie berichten. Misschien dat anderen deze ervaring ook hebben gehad. En voor jou wellicht fijn om te weten, want veel mensen reageren met alleen “mooi” of “geweldig”. Mij lijkt het  fijn om te weten wat iemand dan raakt en of de persoon ook veranderd. Maar oké.

Na het (her)lezen van de berichten van je vader viel ik in slaap. Aangezien ik nooit echt droom, of althans nooit een droom weet te onthouden, weet ik dat ik van “droomland” naar de ongeziene wereld ging. Ik was daar met veel mensen aan het wachten in een grote kamer. Ik hoorde stemmen en heen en weer geloop. Het rare was, ik zag niemand alleen licht om mij heen. Ik voelde dat ik verschillende kamers in en uit ging en er werden onderzoeken gedaan met mij. Maar ook zag ik alleen maar licht en voelde gepluk in mijn aura/energieveld. Op een gegeven moment moest ik weer afwachten voor het volgende onderzoek. Het voelde als een sollicitatiegesprek. Ik kwam de kamer binnen en nam plaats. Alles was nog steeds licht of wit om mij heen. Er ging een man tegenover mij zitten, hij had een dossier over mij onder zijn arm. Ik wist dat dit jou vader was. Hij had een serieuze blik in zijn ogen maar ik voelde de blijdschap en de liefdevolle energie van hem. Hij opende het dossier. Er vielen wat naaktfoto’s uit. Ik dacht Huh hoe dan waarvoor. Hij reageerde met Oh schrik maar niet ik ben arts heb zoveel naaktheid gezien en ik kijk naar je energie en of je geschikt bent gevonden. Ik bloosde een beetje. En dacht geschikt bevonden waarvoor dan. Maar goed. Ondanks dat er niets gezegd werd hoorde ik hem goed en was het heel vertrouwd.
Hij wist alles van mij en had zich goed ingelezen. Hij was tevreden over mij, hij gaf mij een knipoog en met jou komt het wel goed, je bent klaar voor nieuwe ontwikkelingen en plannen. Je bent geslaagd !!
Ik was onder de indruk van alles en dacht oké ik was blij en verlicht. Ik werd ineens wakker met een kloppend hart van hier tot Tokio. Ik was nog steeds onder de indruk ook misschien van dat stukje erkenning.

Nu maakte ik een dag later onderstaand schilderij.
Als je je angst laat gaan komt er liefde en licht voor terug.

Nu heb ik het gevoel door het lezen van je berichten vrij te zijn van de angsten.

Bijzonder pap, omdat hij niet wist dat jij arts bent geweest in dit leven. En dat ‘geschikt bevonden worden’ is wel heel erg jouw tekst. Ben benieuwd wie je nog meer inspireert. Zou het graag allemaal willen horen.

“Ja Bon, ik heb je verteld dat ik verschillende mensen zodanig zou inspireren dat je het zou herkennen, omdat jij van bewijzen houdt.

Ik hoor je gedachten Bon, je bent bezig met een bericht dat je werd gestuurd. Iemand die juist sceptisch en cynisch wordt door je berichten. Dat kan en is geen probleem. Je ziet gewoon hoe het ingesleten is in de mens om het positieve te wantrouwen en het negatieve te omarmen en zelfs als realistisch te zien. Daar is niets aan te doen. Toch hopen wij ook dat er zaadjes worden gepland. Ergens onthouden mensen deze teksten en dat zal ze later op helpen.

Maar goed om de volgende vraag te beantwoorden of mensen hier worden gestraft. Nee, daar kan ik heel duidelijk in zijn. Uit alles wat ik hier heb gezien moet ik zeggen nee.”

Ook niet diegenen die echt heel slecht hebben gedaan Pap?

“Mooi middel he Bon schuld? Allereerst verlam je mensen ermee, dan zullen er mensen zijn die zichzelf daardoor gaan verachten, om vervolgens de meest vreselijke dingen te doen en anderen pijn te doen. Schuld is een aards systeem, neem dat maar van me aan. En ja Bon, dat zal discussie geven, maar zo is het.”

Pap, je zegt het alsof het een middel is tot misbruik. 

“Natuurlijk Bon, omdat het macht geeft. Maar ook het hele concept macht is gebaseerd op tekorten. Stel je eens voor dat je in een wereld leeft waar geen tekort is, aan niets? Alles wat je nodig hebt is er….waar zou je macht over moeten hebben als er geen tekort is.
Nu is het vreemde dat er op aarde overvloed is, absoluut, maar door onwetendheid is men gaan geloven in tekort en macht. Dan denk je in ieder geval te weten dat jijzelf overleeft….van wat zou je zeggen omdat je op een dag toch echt dood gaat ;)”

Lekker, volgens mij geniet je hiervan Pap, ik zie je lachen. Bijna irritant. 

“Ja, het is een wonderbaarlijk iets dat leven, zeker dat leven op aarde. Daarmee zeg ik niet dat er geen dingen gebeuren op aarde die anderen heel veel pijn berokkenen, maar schuld bestaat gewoon weg niet. Dit is niet uit te leggen voor het denken. Waarom niet? Omdat het denken per definitie een oordeel geeft over iets.
​Wel kun je proberen dit toe te laten in je hart en te gaan voelen wat het zou betekenen als dit waar is.”

Ja dat kan ik voelen, al zegt mijn denken iets anders…
Dank je Pap. Gekscherend zeg ik af en toe dat je nu een stuk leuker bent….

“Ja Bon, en dat is ook zo. Iedereen wordt een stuk leuker als je liefde in jezelf toelaat.”

Terwijl ik het bovenstaande aan het schrijven ben thuis, gebeurt er in Oud Beijerland op dezelfde tijd het volgende:

Woensdagavond 20.00 uur hebben we de meditatie les in Oud Beijerland. Vanavond gaan we trance doen met de groep, waar we al langere tijd mee samen zitten. Altijd een mooie energie in de groep. Zo ook deze avond. Ik ga mee in de trance en voel Oom Dick bij me, althans dat ‘denk’ ik. Meteen gaat het denken door, het zal toch niet, wat komt hij nou bij mij doen. Wat er dan gebeurt is eigenlijk niet te beschrijven. Ik voel een enorme emotie opkomen. Die ik natuurlijk als nuchter mens meteen probeer weg te krijgen en uit de trance kom. De emotie blijft….
Iedereen in de groep had een mooie ontmoeting en voelde van alles.
Aan het einde van de les sluiten we zoals gebruikelijk af met een liedje. Dit keer had ik zo het gevoel om Lionel Richie te draaien met “Love o Love”. Het nummer van Oom Dick. Wat er toen gebeurde was magisch. De hele groep pakte elkaars hand vast en voelde de liefde en de verbondenheid. Mijn tranen kwamen weer terug en de emotie, verbondenheid en de liefde was zo voelbaar. Dit is precies wat Oom Dick bedoelde! De tranen stroomden niet alleen bij mij. De hele groep voelde wat hij bedoelde. De liefde voor jezelf en voor elkaar waardoor verbondenheid komt.
Na afloop van de les kijk ik nog even op Facebook. Stukje van Bonnie die weer wat doorgeeft van haar vader. Liefde voor jezelf maakt je een stuk leuker. Doorgekregen toen wij in trance zaten. Hoe bijzonder is dat. Dank Oom Dick. X

Oké Pap, volgende vraag over de seksualiteit. Hoe het hier is en hoe het daar is.

“Gelukkig is er in deze tijd meer gevoel in het verhaal dan vroeger. Meer liefde en minder seks om zo maar te zeggen. En hier is er geen seks, maar een vervulling van liefde. Wat het lichaam kan voelen is een slap aftreksel van wat het hart in jou kan voelen. Ik bedoel het hart van de ziel.
Eigenlijk is het zo heftig; vervulling zoeken in seks is een dieper verlangen naar de vervulling zoeken van liefde. Maar als je niet weet waar je moet zoeken, dan lijkt dit het dichtste bij te komen. Eigenlijk kan seks zo misvormd zijn als het niet gecombineerd wordt met liefde. Eerst liefde dan vrijen in plaats van andersom wat veel mensen denken.
Wanneer 2 zielen of 2 harten samen komen krijg je een bloem die opengaat en de nectar van het leven zal proeven. Dat is heel wat anders dan ons wordt geleerd.
Het zoeken naar samensmelting om je eigen eenzaamheid te verdrijven is hetzelfde als chocola eten in een donkere grot. Het lijkt fijn, maar dan vraag je je af waar je eigenlijk bent. Het is donker en eenzaam.
Samensmelting kun je vinden door je allereerst te verbinden met je eigen hart en ziel, om dan vervolgens jouw liefde te laten samensmelten met die van een ander. Ik zal op dit onderwerp later uitgebreider terugkomen.”

20 september

Ha Pap,
​
Zo mooi, hoe je voelbaar was vannacht in mijn droom. Ik hoorde weer echt je stem, zo duidelijk alsof je met me aan de telefoon was. Was ook zo he? En vanochtend weer tijdens de zondag bijeenkomst. Mooi hoe je mijn denken bezig hield terwijl mijn gids sprak over het oordeel en compassie. 

Een vraag Pap, van iemand die jouw stukken leest over vrije wil en voorbestemd zijn. Hoe zit dat toch in elkaar. Duidelijkheid graag Pap 😉

“Ja Bon, komt die. Allereerst wil ik je even vertellen dat ik inderdaad vannacht met je heb gebeld 😉 en we ook met een experiment bezig waren tijdens de zondag sessie om jou dieper in een trance te krijgen zodat jouw mind er nog minder tussen zit, want af en toe kan die er wat van…”

Haha mooi Pap, goed idee. Fijn dat jij daarbij helpt, ook met ons mediumschap. 
“Juist dan Bon, omdat de boodschap zuiver en duidelijk over moet komen.
En mocht ik door jou heen willen spreken, dan zullen we je echt iets dieper moeten brengen anders krijg je nog de slappe lach.”

Ja Pap, dat lijkt me wel een beetje raar, maar zo gaat het toch ook. 
“Ja Bon, zo gaat het ook, maar groei is onontbeerlijk. Voor iedereen, de gehele mensheid. Anders blijven we dezelfde fouten maken, doordat we de kennis gewoon niet hebben en verspreiden. Onwetendheid maakt de mens klein, onbeheerst en instinctief matig. We laten ons op aarde beïnvloeden door van alles, werkelijk van alles.

Goed, de vraag over vrije wil of voorbestemd zijn.
Allereerst de vraag van ons: wie zou in jouw leven bepalen of iets is voorbestemd? Wie zou dat doen of regelen? Denk maar eens na. Wie bepaald dat?
Wij zijn als mens allen scheppers, omdat we een onderdeel zijn van de grote geest, de schepper, het leven of liefde. Hoe je het ook wilt noemen.
Waarom we er zo’n zooitje van maken op aarde? Omdat we mede scheppers zijn. Wie bepaald bepaalde gebeurtenissen in je leven? Jij, alleen jij. Dat lijkt dan voorbestemd als je op aarde bent, maar die keuze heb je ruim van te voren gemaakt. Waarom? Omdat we groeien, eindeloos groeien in bewustzijn in leven…zonder oordeel ervaren we alles wat het leven behelst. En ontdekken we onze scheppingskracht.

Als je naar de aarde komt vergeet je alles. Er zijn te weinig mensen die je kunnen vertellen waar je vandaan komt. Er zijn wel mensen die het nog weten, zij roepen wel, maar op de een of andere manier worden ook zij verleid door de aarde, door haar denken. Door de verleiding van de aarde vergeten we en scheppen we opnieuw. Niet altijd vanuit liefde kunnen we concluderen. En iedere keer zijn we weer verbaasd over het gevolg. Iedere dag schep je in liefde of uit angst. Alle mensen, scheppers bij elkaar, scheppen een wereld of werelden, oneindige variaties op het leven. Zo prachtig, zo bijzonder. Zie je slechts een klein gedeelte ervan, dan roept dat verwarring op en zie je slechts het lijden. Het lijden waar we geen grotere macht de schuld van kunnen geven, omdat schuld niet bestaat, weet je nog. Je kunt dus ook elkaar of jezelf niet de schuld geven. Dat geeft inderdaad alleen oordeel en het sluit je hart af. Compassie en vergeving opent je hart en een nieuw besef van werkelijkheid.
Nou ik hoop niet dat ik dit te ingewikkeld heb gemaakt voor de lezers. Ook hier zou ik weer willen vragen om deze woorden te voelen, of het resoneert met jouw hart en met jouw oneindige goedheid in je. Dat je denken er tegen te keer gaat is misschien wel een goed teken 😉

Mooi, wat je moeder zei is prachtig, dat het voor ons mensen soms zo moeilijk is om de goedheid in de ander te blijven zien en je constant te realiseren dat het gedrag dat de ander laat zien niet betekent dat hij of zij dat is..

Dat is wat als een bom inslaat op het moment dat je overstapt naar huis. Oh dit ben ik, ik heb me vergist. Ik ben liefde, ik ben overvloed. Er was niets waar ik bang voor hoefde te zijn behalve voor alle angsten die ik zelf heb gemaakt. En dan zie je de mensen die jou ‘pijn’ hebben gedaan. En dan zie je liefde….als ze die hebben gevonden in zichzelf. Soms kun je dat hier ook nog een tijd blijven verstoppen.

Er ligt een ongelofelijke liefde ten grondslag aan het scheppen van het leven. En ons vermogen om te kunnen scheppen. Er ligt liefde ten grondslag aan de ruimte die je je kind geeft om zijn/haar eigen ervaringen te laten beleven,  te laten ontdekken dat hij/zij zijn/haar eigen werkelijkheid kan maken.
Dit kunnen we alleen gaan beseffen wanneer we onze scheppingskracht door krijgen en ons echt gaan afvragen wie het lijden schept in deze wereld.
Dat doen we toch echt zelf. En wanneer we dat echt snappen dan scheppen we anders. Kijk maar naar je eigen leven van alle dag, kijk naar wat je schept door hoe je je voelt, denkt en gedraagt. Uit angst of uit liefde? Nou dat deed ik dus regelmatig verkeerd.

Het is zo mooi wanneer we het denken als instrument gaan gebruiken om de waarheid te ontdekken en te onderzoeken, om vervolgens het hart te gebruiken om dit te toetsen. Het denken kan onderzoeken maar het niet op waarheid toetsen. Dat kan alleen het hart, het spirituele hart, het stralende hart in je ziel die weet!”

Dank je Pap, stof tot overdenken en voelen…
<3 Bonnie

22 september

Ha Pap, ik wil even wat met je delen. Ik voel de frustratie van de lezers en van mij door de extra vragen die deze stukken oproepen. Het hele idee dat het leven een leerproces is en dat je je leven uitkiest (sommige levens hoop je toch echt niet uit te kiezen), dat alles een doel heeft. Waarom moeten we dan leren van zoveel rotzooi, waarom vergeten we alles en leren we niet van onze fouten?
Het zou toch zoveel makkelijker zijn als we alles nog weten. En het zou wel heel fijn zijn als we zouden leren van onze fouten.

“Goed zo Bon, lekker blijven vragen. Ik weet dat je deze vragen opnieuw en opnieuw zal stellen, omdat het bijna niet mogelijk is om jouw bewustzijn zo te vergroten zodat je het overzicht kunt zien. Als je beneden aan een berg zit in het bos en ik vertel je dat er een ongelofelijk uitzicht is, dan zeg je tegen mij: ik zie alleen de bomen en wat hier in het donkere bos gebeurd. Op een gegeven moment ben je in staat naar halverwege de berg te gaan en overzie je iets meer. Ah, zeg je, ik begrijp wat je bedoeld.
Nee zeg ik, je moet nog veel hoger stijgen dan pas kun je het begrijpen. En weer zeg je, hoezo ik zie het nu toch, maar ik begrijp het nog steeds niet.
Dat komt omdat je nog steeds niet het grotere geheel ziet.

Zoals ik al zei getuigt het van grote liefde om de ander zijn/haar eigen keuzes te laten onderzoeken en maken zonder dat je ingrijpt. Het principe ‘eigen wil’ berust op Liefde. De keuzes maak je om in het bos te wandelen  en daar eens te kijken. Het bevalt je niet, je vraagt: waarom, waarom? De liefde is zo groot dat je zelfs volledig van het pad van liefde af mag wandelen. Zo groot dat je pijn wordt gedragen, dat vele wezens je proberen wakker te maken uit de nare nachtmerrie waar je in terecht bent gekomen. Om je weer te vertellen dat je de vrije keuze hebt in het kiezen voor liefde.  Echt kiezen voor liefde, Bon. En ja, we zijn als mens zo hardleers. Waarom?
Omdat we iedere dag nog steeds zo veel angst creëren in ons leven. Het vreemde is, dat juist in de gebieden op aarde, waar de dood niet dichtbij is, het meeste angst wordt gecreëerd.
Omdat we ergens nog steeds niet beseffen dat we gezamenlijk het leven op aarde hebben gemaakt en dat we dus in staat zijn om het te veranderen. Omdat er zo veel mensen zijn die nog echt in de nachtmerrie leven in het bos en niet zien dat je omhoog kunt.

Hoe moeilijk is het om te zien dat je zoon of dochter afdwaalt en gelooft in zijn/haar eigen gemaakte ideeën. Schreeuwend roep je: “Kom terug, kijk naar het goede, laat je niet afglijden”. En je merkt dat je bijna niets kunt doen behalve hopen dat je raadgevingen aankomen en bidden dat je zoon/dochter wakker wordt en het licht weer gaat zien.”

Ja Pap, maar waarom doen we dit?

“Omdat uit de grote Liefde je vermogen tot scheppen en beschikken over je eigen wil is ontstaan, helaas heeft dat op dit moment ook veel negatieve gevolgen.
Ik kan je echt op je hart drukken dat alle pijn verdwijnt op het moment dat je die berg beklimt en overzicht krijgt. Stort jezelf niet meer in het gevecht, geef je over, loop naar boven en zoek die diepe liefde in het leven en in jezelf.
Dat is de enige manier hieruit, uit datgene waar we allemaal medescheppers van zijn.”

Dus begrijp ik het goed (zover ik kan) dat er misschien helemaal geen leerproces in zit, maar dat door de grote bron van liefde, God ons het cadeau van vrije wil heeft gegeven? Ik herinner me opeens de woorden van Tinto. Die heeft hier tijdens zondagbijeenkomsten al veel vaker over gesproken. 

“Ja zo zie je maar Bon, hoe vast we zitten aan het aardse oordeel en waarde systeem waardoor je soms niet eens hoort wat er word gezegd. Er is niet eens een cadeau gegeven. Jij bent onderdeel van die grote bron van liefde en dus onderdeel van het scheppingsproces. Dat velen van ons hier, en bij jullie daar, bezig zijn om het bewustzijn te ontwikkelen, zodat je de berg op kunt, dat mag duidelijk zijn. We helpen iedereen wakker te maken en te laten beseffen hoe we kunnen zijn in Liefde.

Waarom vergeet ik het dan, als ik kies om naar de aarde te gaan, waarschijnlijk met het idee iets moois te creëren?

“Nou ben jij helemaal niets vergeten Bon, jij hebt altijd gezien en gehoord. Alle kinderen worden geboren met het vermogen te zien en weten. Zien via de verbeeldingskracht, wat we helaas vervolgens op aarde afdoen als fantasie, en weten via je hart wat resoneert met waarheid. Op aarde blijven we investeren in het belang van het rationele denken.”

Ik moet denken aan Gandhi: be the change you want to see in the world. 
Beginnen met onszelf. 

“Ja Bon, geen oordeel over jezelf of de ander als je het nog niet snapt, maar omarming en liefde. De snelste weg naar begrip en inzicht.”

He fijn weer Pap, waarschijnlijk stel ik deze vraag binnenkort weer haha. 
Geen probleem Bon, ik hoop hem vanuit verschillende kanten te belichten zodat je de hele berg en het uitzicht kunt zien en het wonder ervan kunt beseffen.

Deze berichten zijn tevens te volgen hier op Facebook.