In gesprek met mijn vader die 28 juli jl. naar huis is gegaan. Dit is het 2e deel van de gesprekken. De gesprekken van augustus zijn ook op de blog te vinden.
(foto gemaakt tijdens de uitreiking van Paravisie Award aan Willemijn Bessem voor medium van het jaar 2014)
2 september.
Goed Pap, mooie vraag, hoe weet ik dat dit echt is en niet een verzinsel van mijn eigen brein?
“Ha Bon, ik vroeg me al af wanneer deze vraag zou komen. Zoals ik al zei: twijfel is goed, het houdt je scherp en zorgt dat je onderzoekt.
De één zegt tegen de ander: “Zie je dat bos daar?” “Nee” zegt de ander, “de bomen staan ervoor”. Een grapje van vroeger, weet je nog. Maar zo toepasselijk.
Het bos is de poort van de verbeelding die je als mens mee krijgt naar de aarde. Als kind zie je het bos, de magie, de ongeziene wereld.
En dan komt het moment waarop je zegt, “ik zie het niet, mijn fantasie staat er voor.”
Ja Pap deze begrijp ik maar er zijn toch echt dingen die ik zelf verzin.
Ja Bon, maar het gaat om het bos. Je kunt hooguit een extra struik verzinnen, maar het gaat om het grotere plaatje. Nu is de vraag of de struik die je verzint, zich niet direct manifesteert in de ongeziene wereld. Het één is onlosmakelijk met het ander verbonden. Dat heb ik al veel zien gebeuren. Net zoals ik jullie bloemstukken kon zien, omdat die hier bij mij manifesteerden met daarbij de gedachten en wensen van de personen. Wel heel bijzonder hoe mensen over je kunnen denken en hoe laag je zelfbeeld kan zijn, allemaal door het oordeel.
Dus betreffende de bomen en het bos. Het is recht voor je neus, je ziet het niet omdat je denkt dat het fantasie is. Gelukkig heb jij dit inmiddels door, waardoor het zo prettig praten is met je. Maar heel goed hoor die twijfel.
Oké Pap, ook krijg ik van mensen terug dat ze het zelf echt niet kunnen. Dat het een gave is van mij, dat zij gedoemd zijn het niet te horen en te zien.
“Bon, één van de redenen heb ik hierboven al beschreven. Een andere is de sluiers die we er zelf tussen gooien. Angst, onwetendheid hoe je het moet doen, vooringenomen ideeën, wachten op een bom die valt voordat je het gelooft. Echt iedereen komt hier vandaan. We zijn allemaal zielen in staat tot communicatie met andere zielen en met de bron van licht en leven”.
“Goed, je begint dus het bos te zien. Dan kun je het verschil voelen tussen het bos en de gemaakte struik. De struik is plat, een plaatje. Het bos leeft, is levendig en geeft direct een gevoel van opwinding, van leven, in je hart. Dus geef jezelf toestemming te dromen, het bos te maken en te kijken wie daarin verschijnt en hoe levendig het voelt. Het is voor ons dan een stuk makkelijker om dichterbij te komen en om met je te verbinden. Net zoals je mij kunt zien in je herinnering. Dat is een heel ander beeld, dan wat je nu ziet. Nu zie je me zoals ik er nu uitzie. Je moeder zou zomaar direct weer verliefd worden op me ;).
Weet je Bon, wij hebben inmiddels al ruim 20 jaar geoefend, weet je nog hoe ongedisciplineerd ons brein was? Het schoot alle kanten op en jij viel constant in slaap”.
Haha ja Pap, dat deed jij het laatste jaar. Hoorde je opeens gesnurk in je stoel.
“Je hebt dus wel training nodig om het gehele bos te kunnen zien en je niet af te laten leiden door de bomen die er voor staan….”
Grappig Pap. Ben je nu humor aan het ontwikkelen?
“Leuk Bon, die heb jij al, ja! Ik ontdek hier inderdaad de enorme kracht van humor en vooral het lachen om jezelf. Het is bevrijdend. Lachen trilt je hele energieveld schoon. Het maakt je gezond en levendig. Weet je, alles waardoor je je echt levendig gaat voelen, daar moet je op letten. Dat is de poort, dat is de ziel, dat is het leven.
Goed de laatste serieuze vraag, moet zo slapen.
Pap, Waarom? Waarom leven op aarde als we in wezen al perfect zijn.
“We leven Bon. En in dit leven, het oneindige leven is alles wat denkbaar is, mogelijk. Leven is groei en afbreuk, geboorte en dood. Leven is ervaring in al haar facetten. Leven is de ervaring van jou zijn. En dat ook in al haar facetten. Het leven vraagt nooit waarom. Het is! En door al die ervaringen worden we wijs en leren we de oneindigheid kennen. Die leer je kennen door de schijnbare eindigheid. Je leert je keuzes kennen, je scheppingen en je mogelijkheden tot bestaan.
Het is opnieuw het aardse denken dat een oordeel geeft over perfectie. Hoe een perfect leven zou moeten zijn. Hoe je zou moeten zijn als je perfect bent. Het mooie van liefde is dat alles daarin aanwezig kan zijn. Het is het leven wat beweegt, uitdijt en inkrimpt.
Bon, besef je hoezeer je vast zit aan het waardensysteem van de aarde?”
Mmmmm, ja Pap, ga ik over denken en voelen.
Dank je Pap.
4 september
Hoi Pap,
Hoe is het met je? Vertel eens over die tijd hier op Aarde. Ik voel de heftigheid. Velen stappen over naar de ongeziene wereld. Zoals Wayne Dyer, maar ook je goede inspirerende vriend en anderen die gaan. En dan de vluchtelingen en de drama’s die zich daar afspelen. Wat gebeurt er allemaal? Er is zo veel beweging. Ik voel de emoties, hoor het gekwetter in mijn hoofd. En voel ook de diepte van gevoelens, van liefde van verbinding met mensen om me heen, met jou met mijn gidsen en de grote Bron. Ik voel wat er hier speelt en wat er wordt gegeven vanuit de ongeziene wereld.
“Zo Bon, vragen genoeg. Voordat ik verder ga is het belangrijk voor de mensen die het lezen om te beseffen dat ik meer zie dan jullie, maar ook nog op mijn pad ben. Dus, met andere woorden, blijf altijd voelen of dat wat ik doorgeef ook met jouw resoneert. Het mooie hier is ook dat je waarheid groter wordt, alsof je steeds meer van de puzzel gaat zien. En jullie kijken, en ik keek, niet eens op de puzzel maar van onderaf. Daar staat geen afbeelding op alleen maar vorm. Wij mogen op de puzzel kijken…..en dan is de puzzel niet plat maar multidimensionaal ;).
“Goed Bon, daar gaan we.
Ja, de tijden op aarde zijn heftig zoals ze dat in golven zijn. Er zijn altijd woelige en dan weer rustige tijden. Tijden waarin de onwetendheid de overhand krijgt, waardoor we instinctief keuzes maken, die altijd gaan over macht en angst. En er zijn tijden waarin het rustiger is, waarin we meer de liefde kunnen voelen in onszelf en in de lucht waardoor we ook meer keuzes maken uit liefde en samenwerking.
Ja, ik heb inmiddels heel wat gebieden hier gezien en ook met jouw grote voorbeeld Gandhi mogen kennismaken. Zijn licht reikt ver, heel ver en velen op aarde zullen in staat zijn om zijn energie, vriendelijkheid en geweldloosheid te ontvangen. Wayne Dyer heb ik nog niet ontmoet, maar ik ben me ook van zijn invloed bewust en van het werk dat hij vanaf hier kan verrichten. Zo was hij in zijn laatste jaren veel bezig met mediums en het mediumschap.
Ik kan je vertellen dat iedereen die hier komt, met open armen en met immens veel liefde wordt ontvangen.
Jullie worden diep in je hart geraakt door de vreselijke beelden door het optreden en het juist niet optreden van de autoriteit. Er is op aarde zoveel uit handen gegeven, zo’n apart waarden systeem ontwikkeld en zoveel afscheiding gecreëerd.
Door het vele licht wat naar de aarde wordt gezonden worden ook de donkere plekken zichtbaar. De donkere plekken in ons denken, in ons hart. Veel angst om samen te zijn maakt dat we anderen van ons af duwen, mensen, naties, landen, andere volkeren. Allemaal uit angst voor tekort. Allemaal uit angst voor een tekort aan liefde. Hieruit wordt zelfzuchtigheid geboren.
Dat is wat op aarde leeft en heeft geleefd. Gelukkig zal het lijden van iedereen hier weer verdwijnen. En het zal verdwijnen op aarde, wanneer het licht van waarheid en liefde je raakt en je het je laat aanraken. Ook dat is weer een keuze. Hopelijk maakt het lijden op aarde mensen bewust van de essentie en waar het echt om draait.
Ach ja Bon, je kunt mee gaan in de angst, de verontwaardiging maar hou je hart hierin schoon. Voor je het weet, schiet je donkere wolken af in je denken en hart die weer voeding geven aan het donkere om je heen en in jezelf. In jezelf is waar alles gebeurt! Hoe kun je alles en iedere situatie om je heen omarmen. Begin eens met het omarmen van alles in jou. Dat is waar we als mensen mee mogen beginnen.
Ja ik hoor je denken, die heb ik van Gandhi haha. Wat een bijzonder licht, een heldere geest, een boodschapper van waarheid voor iedereen die het wil horen. Zijn boodschap galmt nog steeds door de lucht zoals alle boodschappen van leraren van het licht. Zo galmen ook andere boodschappen. Wees wijs in welke je wilt horen.”
Pap, iemand vroeg hoe ze de kwebbelende aap in haar hoofd kan verminderen, zeker wanneer ze bezig is met het mediumschap.
“Ja Bon, discipline en nog eens discipline.
Wanneer je de boodschappen vanuit het ongeziene veld wil gaan ontvangen, dan moet je stil worden. Op het moment dat je stil wordt hoor je je eigen gedachten die maar doorgaan. De lichte en donkere gedachten die opbouwen of afbreken. Discipline opbrengen om niet te luisteren naar gedachten die afbreken. Iedere keer weer, jaar in jaar uit. Op aarde hield ik gewoon op met denken als het me niet meer beviel.
Hier merk je, dat er door inzicht plotseling zoveel helderheid in het denken en gewaarwording ontstaat, dat het helemaal vanzelf gaat.
Dus of je doet er iets aan of je wacht tot je overstapt ;).
Daarnaast is het van belang te onderzoeken waardoor je denken sneller gaat werken of gaat piekeren. Het zenuwstelsel van de mens heeft veel te verduren deze tijd.
Ga de natuur in…ga de natuur in….kom tot rust….”
Ja dan komt die vraag weer, Waarom?, wat is de bedoeling maar dat heb je vorige keer al vertelt. Het leven vraagt zich het waarom niet af en heeft geen oordeel over donker of licht. En ik begrijp inmiddels ook wel dat ik niet goed kan beoordelen hoe het in elkaar zit. Alleen, de behoefte te begrijpen waarom mensen door de ellende heen moeten is zo groot.
“Mooi Bon hoe je hart overstroomt van liefde. Golven van licht verspreidt je op deze manier. Golven van licht die helderheid in het bewustzijn brengen van de mens, die de herinnering van de essentie aanwakkert. Ik kan je niet alles uitleggen, Bon. Voel even, wees stil….”
Er gaat een golf van liefde en ontroering door me heen. Tranen over mijn wangen. Een omarming, een rust. Alles is samen, éénwording. Van afscheiding naar één worden….mijn brein stopt. Mijn hart ervaart…ruimte…oneindigheid….
Dank je Pap,
Waar ben je nu?
“Bij jou en hier tegelijkertijd. In een prachtige ruimte/huis in de natuur waarin ik leer en ook met jullie communiceer. Ik maak reizen naar verschillende gebieden en dat is net alsof er nog een sluier van je af wordt gehaald. Er zijn dus ook sluiers hier. Die zitten allemaal in het denken en de verwachting.
Ook bijzonder wanneer je bewustzijn zo groot groeit en opgaat in liefde. Duizenden kristallen, magische kleuren, geuren en geluid.
Geluiden Bon, zo mooi. Muziek die door je heen stroomt en verkwikt, laat zweven haha en waarin je je mag laten dragen.
Ja Bon, leuk je tekst: retourtje hiernamaals. Dat is wel een beetje wat we doen he. Het wat normaler maken, het mensen laten voelen en ja alles, alles draait om liefde. Want dat is het enige wat je uiteindelijk wakker maakt voor de essentie die je bent.
Fijn ook Bon om je af en toe te volgen in je trainingen zoals gisteren. Het is fijn om te zien hoe vaak je even stil bent en luistert naar de bedoeling. En ja daarbij helpt de juiste muziek goed.“
Vervolgens geeft mijn vader een persoonlijk bericht door aan een vriendin van me: Hij vertelt dat God echt bestaat maar anders dan we allemaal denken. Je kunt het alleen maar voelen. 1 tip: het lijkt op liefde….en hoe liefde zich zomaar opeens kan personaliseren in een persoon.
Dank je Pap dit was weer fijn.
“Goed zo Bon”.
8 september
Ha lieve Pap,
Ik zat gisteren te kijken naar alle foto’s van de begrafenis. Wat was het prachtig en licht. Daar moet je toch echt van genoten hebben?
“Ja Bon, het samenzijn, de energie, de woorden en jullie licht was hartverwarmend. Het helpt zo je eigen hart weer te verwarmen. Gek he Bon, dat we ons zo laten afleiden door allerlei onnuttige en zorgelijke gedachten waardoor je hart kouder en kouder wordt. Alsof je in jezelf kruipt en je je niet meer kunt laven aan warmte en genegenheid.
Maak je trouwens geen zorgen over je kinderen. Zorgen geeft verkramping. Geef maar vertrouwen en liefde, daar gaan ze vanzelf van groeien en komt hun zielenstem duidelijker naar boven.
Voel zelf maar eens wat zorgen maken doet met je. Niet veel goeds kan ik je vertellen. Dus ophouden ermee. Maar dat kun je alleen zelf besluiten.”
Pap, veel mensen zijn zo blij met je berichten. Hun eigen geliefden worden ook voelbaarder. Hoe komt dat. Wat is het plan van dit alles.
“Haha Bon, alles weten …. maar ik ga je niet alles vertellen en zeker het plan niet. Weet je waarom niet? Omdat je dan een beeld maakt in je hoofd en je jezelf en ons daardoor zomaar zou kunnen beperken. Dat mensen hun geliefden sterker gaan voelen is doordat ze hun aandacht er naar toe brengen. Ik heb al eerder uitgelegd van het bos en de bomen. Door onze gesprekken zijn we in staat een frequentie via het woord door te geven wat een reactie veroorzaakt in het lichaam/ziel van diegenen die het lezen. Hierdoor openen we poorten”.
Ah dat is wat je bedoelde met het openen van de poorten. Mooi Pap. Rust je wel eens uit daar of is dat überhaupt nodig?
“Bon, moet je eens goed voelen waardoor jij je niet alleen uitgerust voelt maar ook nog opgeladen….Dat ligt niet zozeer aan het slapen want dat heeft je lichaam nodig, jij niet. Waardoor voel je je opgeladen? Dat is precies wat ik hier ook doe. Nou hou ik ontzettend van de natuur, de vogels, het water en prachtige gebieden. Ja hoor Meyendel heb ik hier ook nog steeds maar dan veel mooier. Zeg maar tegen Kees Jan. En af en toe zit ik bij mijn vrienden aan tafel al hebben ze dat niet echt door. Ik hoor ze ook praten over de stukken die we schrijven en moet dan zo lachen. Dat vinden ze toch wel vreemd hoor, ze weten niet zo goed of jij nou een beetje vreemd aan het worden bent. Maar dat was je altijd al, anders dan anders.
Dus ik rust uit van de dingen waaraan ik oplaad.”
Pap er kwam een mooie vraag van iemand die vroeg met hoevelen jullie daar zijn. Ze heeft hier al last van groepen mensen bij elkaar laat staan daar met zoveel. (Tijdens onze zondag bijeenkomst lieten ze ons zien met hoeveel zielen ze daar soms samenkomen. Tegelijkertijd liet hij me zien, dat zoals ik hem en anderen aan zie schuiven bij onze cirkel, hij ons ook kan zien daar in de tempels van healing en op bijeenkomsten van licht. Als een soort hologram.)
“Ja Bon, die vraag heb ik gehoord. Weet je wanneer er niet meer zoveel ruis is wordt je niet moe. Hoe kun je moe of vervelend worden van liefde om je heen. Moet je je eens voorstellen dat je allemaal mensen om je heen hebt die zich helemaal goed voelen en blij zijn. Dan bruist en zingt alles. Dat wil overigens niet zeggen dat hier het overal zo is. Zoals je veel verschillen hebt op aarde heb je dat hier ook maar ik heb gemerkt dat er begrenzingen zijn aan de hoeveelheid licht die je aankunt. Het betekent nog meer kennis, begrip en liefde in je laten groeien waardoor het licht ook groeit. Dan kun je naar gebieden, ruimtes met nog meer licht. Te veel licht, als je er nog niet aan toe bent, verblindt. Je kunt dan niets zien.
Ja Bon, de aarde is slechts een klein onderdeel van het grotere geheel. Een klein onderdeel waarin we als mensen toch ver af kunnen dwalen van onze essentie. Om de variëteit te leren kennen”.
Dat blijf ik toch een vaag antwoord vinden Pap. Het is nodig, de bedoeling, om het mens-zijn te leren kennen.
“Ja Bon, daar is die weer, je oordeel waardoor je niet meer goed kunt horen, zien en voelen. Echt zodra je iets vindt gooi je de deur dicht. Je kunt het ook met jouw denken niet begrijpen. Wel met je hart. En je hart geeft geen oordeel, vindt niets en begrijpt alleen maar”.
Ja Pap, die begrijp ik. Dat is het irritante mechanisme in mijn denken. Ik vind altijd iets….
“Het mooie is dat wanneer je iets vind, je er een plaatje op plakt en dus niet meer ziet wat het echt is. Ja de wereld en al haar mogelijkheden van het leven is zo wonderlijk, zo magisch en zo prachtig. Het is leven, leven en leven. Het is liefde. Het is zijn. Het is ervaren. Deuren gaan open wanneer je alleen maar ervaart. Alles is mooi, alhoewel er door het denken gebieden ontstaan die niet mooi maar lelijk zijn. Omdat we oordelen.”
Hé Pap,
Wanneer houdt dat oordeel dan op? Daar zijn toch ook gebieden waar je liever niet bent?
“Klopt, het zal er zijn zolang wij iets vinden in plaats van zijn.
Eerder vertelde ik dat je op een gegeven moment bijna kunt oplossen hier. Dat komt door dat je oplost in liefde. Wanneer je oplost in liefde vind je niets meer. Alles is.”
Een Ierse zegening (uit Spiritual wisdom from the Celtic World)
Ik bid dat je de zegening mag ontvangen en getroost en zeker zal zijn over je eigen dood.
Dat je diep in je ziel mag voelen dat er geen reden is om angst te hebben.
Als de tijd komt, zal e iedere zegening en koestering ontvangen die je nodig hebt.
Dat er een prachtig welkom voor je zal zijn in het thuis waar je naar toe gaat.
Je gaat niet naar een vreemde plek. Je gaat terug naar het huis wat je nooit hebt verlaten.
Dat je de opwinding voelt om je leven te leven in al haar grootsheid.
Dat je leeft met compassie en creativiteit en je al je negativiteit in je mag transformeren.
Dat je pas doodgaat na een lang leven.
Dat je vredig en gelukkig bent in de aanwezigheid van diegenen die zo om je geven.
Dat je overgang zacht, beschermend zal zijn en je zeker bent van je welkom.
Dat de glimlach van je ziel omarmd wordt door jouw Goddelijkheid.
11 september
Ha Pap,
Toch een bijzondere dag. Hij blijft altijd in mijn herinnering, zovele mensen die 14 jaar geleden over zijn gestapt, zo plotseling. Maar ook het onderwerp en de dag van herdenking van zelfmoord. Ook die vraag kwam Pap, hoe gaat dat?
“Lieve Bon,
Om allereerst op je vraag over zelfmoord te reageren. Weet je, zie het als een sportwedstrijd. Sommige winnen, sommige raken geblesseerd en andere geven op en stoppen het spel vroegtijdig. Maar allemaal gaan ze terug naar huis. Naar huis waar liefde is, waar geen oordeel is. Waar je bij mag komen van je wedstrijd en je mag opmaken voor je volgende creatie …uit liefde.
Laat de mensheid van de dood niet iets engs maken waarin je in zwarte gaten verdwijnt, of in de hel belandt of voor eeuwig verdoemd wordt doordat er iemand is die hier zijn scepter zou zwaaien. Laat niemand je vertellen bang te zijn voor liefde.
En toch zijn zoveel mensen bang voor de dood en als de dood voor liefde. Vreemd he Bon.”
Ja mooi gevonden weer Pap. Zo mooi hoe al jouw zinnen kloppen. Soms zit er in 1 zin al zo veel. Kwartjes die vallen in mijn hart. Ik wist het, ik wist het wil ik roepen.
“Natuurlijk, zoals dat bij velen van jullie vallen omdat het resoneert met de waarheid van wat je al weet.
Daarnaast hoef je niet te rouwen om mensen die al naar huis zijn gegaan. Ook niet om hen die op een vreselijke manier zijn gegaan. Ze zijn allen thuis gekomen. Wij zijn helemaal oké en volledig tevreden hier. Ik begrijp dat dat voor sommigen niet fijn is om te horen. Zoals je moeder zegt: “Wij zitten met de gebakken peren.” Ja, we zijn voorbij de sluiers maar zeker niet verdwenen. We horen je, we voelen je, we zijn bij je om je te troosten en sporen je aan om ten volle je leven te beleven. Niet je leven te lijden maar te beleven in al haar glorie en wonder.
Zoals op een dag als vandaag dat velen die hier zijn worden herdacht sturen we heel veel licht in de harten van de mens. We zien het verdriet en de herinnering die oude wonden weer opent. We vragen je ons te zien zoals we zijn. In volle glorie, in licht en vlak bij je.
Weet je Bon, het is zo tijd dat we ons niet meer laten misleiden door allerlei angstbeelden over de dood en dat is precies waar wij een stukje aan kunnen bijdragen. Geen angst over de dood, over het oordeel (wat een onzin verhaal is dat toch) en niet meer bang zijn dat je iemand nooit meer ziet. Hierdoor zal het licht van waarheid en kennis de duister van angst laten verdwijnen. Zo zal de rouw en het gemis anders worden. Ik weet het Bon, we zijn er nog een eind van af maar alle stapjes helpen.
Ik zal ook je vraag in je hoofd beantwoorden over plotselinge dood. Dat is namelijk bij mij gebeurt. Het ene moment ben je er en het andere moment niet meer. Ook in situaties waarin je bewust bent of het gaat heel snel door een ongeluk, bom of crash. Zo kort maar ben je je bewust van angst. Dan maakt die plaats voor een diep weten. De ziel die je alerte bewustzijn doet verdoven en de leiding overneemt. Weet je nog je ski ongeluk. Hetzelfde principe. Kom je dicht bij de dood, dan is er geen angst meer maar overgave. Ja de mensen toen 14 jaar gelden wisten wat er ging gebeuren en op het moment dat je het weet wordt je stil. Het licht in je gaat aan, een zachtheid verspreidt zich door het lichaam en je doet wat je moet doen om de overstap te maken.
Soms gaan mensen dood met nog een angst in hun hart, vaak komt die omdat men bang is voor wat erna komt. Daarom is het belangrijk dat iedereen gaat beseffen maar ook eens diep gaat herinneren waar ze vandaan komen.
Het is niet eens de bedoeling hoor dat niemand dat meer weet. Maar de propaganda van de aarde en de angst is groot. Wanneer je kinderen op jonge leeftijd ze dit laat herinneren, wat ze vaak al vanzelf doen, dan blijft het bij ze. Altijd. Ook al krijgen zij ook te maken met het wegstoppen en willen vergeten van de dood. De dood is mooi Bon, zo mooi. Ik weet het, het klinkt gek want je laat ook mensen die je liefhebt achter maar het is zo mooi.
Dank je Pap, ik kan het voelen, jou voelen en het licht wat je verspreidt. Nou ben je eindelijk toch dat heilig boontje geworden;)
Grappig Bon.
<3