De weg van bevrijding

Hieronder beschrijf ik mijn weg naar bevrijding, de zogenaamde stappen die ik heb genomen en de stap die naar mij is genomen.

Bevrijding op Bevrijdingsdag 

Het is 5 mei en ik ben me bewust van een onmetelijke vrede in me, of misschien zou ik moeten zeggen dat ik me bewust ben van een last waar ik van verlicht ben.
Ik ben 55 jaar, het jaar van vrijheid en uitgerekend op Bevrijdingsdag ervaar ik deze vrijheid.

Kort hiervoor werden mijn social media accounts opgeheven omdat er grenzen waren overschreden door een of ander vaag account dat aan de mijne bleek te hangen.

 Mijn profielen werden gewist met alle informatie, volgers en vrienden erbij.
Het was niet meer zichtbaar voor mij en voor anderen was ik onvindbaar, alsof ik niet had bestaan.

In eerste instantie was er onrust bij me, dat dit virtuele platform zo maar opgeheven kon worden en je profiel uitgewist, maar er kwam een rust.
Ik zag geen foto’s en berichten meer die ik niet meer wilde zien omdat het me onrust gaf en het voelde zelfs bevrijdend dat mijn hele virtuele identiteit opgelost was.
Er hing nog een account aan uit mijn ‘vorige leven’ toen ik nog interieur ontwerp deed en ook deze werd in één klap uitgewist met bijna 10.000 volgers erbij, waarbij ook mijn vorige leven virtueel werd verwijderd.
Ik was identiteit loos.
Even schoot erdoor me heen dat ik een nieuwe moest creëren zodat ik vindbaar zou zijn, maar het idee vervloog in de ruimte die ik voelde.

We zaten op Ibiza in de natuur en volgden het ritme van de dag en de stroom van het leven.
Iedere dag was het Goddelijke zo aanwezig en waren wij er zo mee aanwezig.
Zo verbonden met moeder aarde en de ongeziene wereld.

Een nieuwe vrijheid als nooit tevoren stroomde en toen wij terugvlogen naar Nederland, vlogen wij ook weer naar het leven waar het oude op ons wachtte.
Verwachtingen, structuren en patronen waar het leven vol mee zit en waar ook ik er persoonlijk nog door werd uitgedaagd, omdat ik het persoonlijk had gemaakt.
Dat zag ik wel, maar ondanks inzicht en bewustwording bleven ze nog draaien.
Het liet me in de cirkel van lijden draaien.

En toen een paar dagen later op 5 mei, op Bevrijdingsdag realiseerde ik me opeens dat oude patronen en mechanismen ongemerkt waren doorbroken. Er was totaal geen trigger geweest, terwijl de uitdagingen zich weer hadden laten zien.
Sterker nog, ik was me op dat moment niet eens bewust dat het uitdagingen waren waarin ik normaal gesproken vanuit mijn programmering had gereageerd.

Ik was niet gaan dragen, compenseren of redderen. Er was geen schuld of meelijden, geen angst of verdriet.
Er was niets van dit alles.
Er was vrede en in mijn hoofd was er stilte.
Toen ik er over nadacht kon ik niet meer bij mijn verleden wat nog niet zo lang geleden was.
Het bekende programma had me losgelaten en er was het NU.

De symboliek van de social media accounts en timing van opheffing ervan, kon niet treffender zijn.
Er was weggevaagd wie ik was voor de buitenwereld;
wat je doet, met wie je bent, je opleiding, je familie en vrienden, je visie of voorkeuren, je woonplaats, enz.
Terwijl de wereld doordraaide en soms ook in figuurlijke zin en mijn oude bekende buitenwereldje schijnbaar onveranderd leek, was alles anders.

Wat hieraan vooraf ging, deel ik graag de volgende keer met je.

Liefs Irina